شرکت دانش بنیان پویا احراز

تاریخچه پاتولوژی در جهان

تاریخچه پاتولوژی در جهان

تاریخ آسیب شناسی به اولین کاربردهای روش علمی در زمینه پزشکی بر می گردد. پیشرفتی که در قرون وسطی طی دوران طلایی اسلامی و در اروپای غربی طی رنسانس ایتالیا شکل گرفت.

اولین تشریح های سیستماتیک انسان توسط پزشکان یونانی باستانی هروفیلوس و ارستستراتوس در نیمه اول قرن سوم قبل از میلاد  انجام شد. اولین پزشکی که انجام تشریح بعد از مرگ مشهور است ابن ذهر (1161-1091) می باشد. رادولف ویرشو (1902-1821) عموما به عنوان پدر پاتولوژی میکروسکوپی شناخته شده است. اغلب پاتولوژیست ها کار پزشکی یا جراحی نیز انجام می داده اند.

ریشه های آسیب شناسی :

تاریخ آسیب شناسی به اولین کاربردهای روش علمی در زمینه پزشکی بر می گردد. پیشرفتی که در طی قرون وسطی طی دوران طلایی اسلامی و در اروپای غربی طی رونسانس ایتالیا شکل گرفت.

پزشک  یونانی، سقراط، بنیان گذار پزشکی، علمی اولین کسی است که درمورد آناتومی و پاتولوژی ستون فقرات انسان کار کرده است. مفهوم مطالعه بیماریها از طریق تشریح سیستماتیک و مطالعه پیکرها، اعضا و بافت های بیمار ممکن است امروز واضح به نظر برسد ولی قبل از هزاره دوم ، تعداد بسیار اندکی اتوپسی واقعی گزارش شده است. گر چه پزشکان مسلمان با آسیب شناسی بیماریهای عفونی از زمان ابن سینا آشنا بودند ولی اولین تشریح بعد از مرگ  (postmortem dissection)  توسط ابن زهر، پزشک عربی (1161-1091) صورت گرفت که کشف کرد عامل بیماری پوستی جرب یک انگل است، بدنبال وی ابن آل نفیس در 1242 میلادی از تشریح برای کشف جریان خون ریه استفاده کرد. در قرن پانزدهم میلادی تشریح آناتومیک کرارا توسط پزشک ایتالیایی آنتونیوبنبوینی (Antonio Benivieni)  برای تشخیص علت مرگ به کار گرفته شد. وی همچنین به عنوان فردی که نکروپسی را به علم پزشکی معرفی کرده است شناخته می شود .

در بین اولین پاتولوژیست های گراس، گیوانی مورگان (Giovanni Morgagni) احتمالا از همه مشهور تر است شاهکار وی تحت عنوان De sidibus et causis Moborum per anatomen indagits  در 1761 چاپ شد که یافته های بیش از 600 اتوپسی کامل و نسبی را توضیح می دهد که به صورت آناتومیک و متودیک مرتبط با علائمی که بیمار قبل از مرگ داشته تنظیم شده است گر چه مطالعه آناتومی طبیعی در دوران وی کاملا پییشرفته بود، De sidibus  ازاولین نوشته های علمی است که اختصاصا به آناتومی غیر طبیعی با بیماری بالینی پرداخته است تا اواخر 1800 یک ادبیات غنی بر مبنای یافته های آناتومی گراس مشخصه بیماریهای شناخته شده ایجاد شد اوج تحقیقات پاتولوژی گراس در این دوران، کار پاتولوژیست وپنی، کارل روکی تانسکی (1878-1804)  بود که در طول زندگی اش بیست هزار اتوپسی انجام داد و بر شصت هزار اتوپسی دیگر نظارت کرد .

ریشه های آسیب شناسی میکروسکوپی :

رادولف ویرشو عموما به عنوان پدر پاتولوژی میکروسکوپی شناخته می شود. در حالی که میکروسکوپ ترکیبی حدود 150 سال قبل از وی اختراع شده بود ویرشو از اولین پزشکان برجسته ای بود که بر مطالعه تظاهرات بیماری قابل رویئت در سطح سلولار تکیه داشت. یک از شاگردان ویرشو ژولیوس کونهیم (Julius cohnheim 1839-1884 ) تکنیک های هیستولوژی را با دستکاریهای تجربی برای مطالعات التهاب ادغام کرد که وی را تبدیل به یک از اولین پاتولوژیست های تجربی (Experimental) نمود کونهیم همچنین از پیشکسوتان کاربرد فروزن سکشن است

آسیب شناسی تجربی مدرن :

به همان میزان که تکنیک های تحقیقاتی جدید  مثل میکروسکوپی الکترونی، ایمنوهیستوشیمی و بیولوژی ملکولی وسایلی را که توسط آنها دانشمندان بیومدیکال می توانند بیماریها را مطالعه کنند گسترش داده است تعریف و مرزهای پاتولوژی تحقیقاتی (investigative pathology) نامشخص تر شده است . در یک دید وسیع تر هر گونه تحقیقاتی که تظاهرات بیماری را به فرآیندهای مشخص سلولی، بافتی یا اندامی نسبت دهد می تواند در حیطه پاتولوژی تجربی  (Experimental)  قرار گیرد.